اسیری دور از آشیانم

 

نه دلداری دارم      نه غمخواری دارم

گرفتار حسرت نصیبم      پریشانی دور از حبیبم

سراپا دردم من       به غم خو کردم من

چه پرسی از نام ونشانم       اسیری دور از آشیانم

سرگردانم - بی سامانم       همچون مرغ طوفانم

دراین عالم همچون شبنم        یک دم بر جا می مانم

نه محرمی نه غمگساری- دارم من          فغان که جان بیقراری دارم من

خواهم به جای اشک او را        بهار دلجو را- شبی کنار خود بینم

خواهم اثر کند گاهی            فروغی از ماهی

به شام تار خود بینم

نه مستم نه هشیارم .... من

نه خوابم نه بیدارم ...من

نه از من خبر دارد کس         نه از خود خبر دارم من

وای از تنهایی        وای از رسوایی

نه محرمی . نه غمگساری دارم من

           فغان که جان بی قراری دارم من .......

آشــــیانه

کنار آشنایی تو آشیـــــانه می کنــــــــم
                    تمام آشیانه را پر از ترانه می کنم
                                   کسی سوال میکند به خاطر چه زنده ای
                                                  ومن برای زندگی تو را بهانه میکنم

نگاهش!

نگاهم کرد پنداشتم دوستم دارد،
 نگاهم کرد درنگاهش هزاران شوق عشق را دیدم،
 نگاهم کرد دل به او بستم ولی بعد ها فهمیدم فقط نگاهم میکرد!

لحظه ها

لحظه هاست که آدمو هیچ و پوچ می کند

لحظه هاست که انسان را فرسوده و خسته از زندگانی می کند

لحظه هاست که عمر ما را به پایان می رسانند

و لحظه هاست که انسان را فریب می دهند

بیاید از پس لحظه ها بگریزیم

به امید لحظه بعدی زندگی نکنیم

اینگونه بی اندیشیم که انگار لحظه بعدی پس راه ما نیست

و از همین لحظه لذت ببریم نه به امید لحظه بعدی

همیشه بیاد داشته باش

تا به فرامو شی بسپاری

آنچه را که اندوهگینت می سازد

اما.....................

هرگز فراموش مکن

به یاد داشته باشی

آنچه را که شادمانت می سازد