اسیری دور از آشیانم

 

نه دلداری دارم      نه غمخواری دارم

گرفتار حسرت نصیبم      پریشانی دور از حبیبم

سراپا دردم من       به غم خو کردم من

چه پرسی از نام ونشانم       اسیری دور از آشیانم

سرگردانم - بی سامانم       همچون مرغ طوفانم

دراین عالم همچون شبنم        یک دم بر جا می مانم

نه محرمی نه غمگساری- دارم من          فغان که جان بیقراری دارم من

خواهم به جای اشک او را        بهار دلجو را- شبی کنار خود بینم

خواهم اثر کند گاهی            فروغی از ماهی

به شام تار خود بینم

نه مستم نه هشیارم .... من

نه خوابم نه بیدارم ...من

نه از من خبر دارد کس         نه از خود خبر دارم من

وای از تنهایی        وای از رسوایی

نه محرمی . نه غمگساری دارم من

           فغان که جان بی قراری دارم من .......